A tu niespodzianka – oprócz standardowych procedur Izrael wprowadził w październiku dodatkową losową kontrolę pasażerów ( w naszym przypadku wytypowano 9 osób, czyli 50%!). Przeżyliśmy. Przez te procedury lot był opóźniony o godzinę – przeżyliśmy. Natomiast po 3 i pół godzinnym locie i wylądowaniu na lotnisku Ben Guriona w Tel Awiwie cztery uczestniczki (Basia, Agata, Marta i autorka tego reportażu) przeżyły taki wstrząs, że nieomal utraciły pewne zdolności życiowe – bagaż nie dojechał! Gdy zgłosiliśmy ten fakt w sekcji „lost and found”, spodziewając się odpowiedzi „proszę chwilę zaczekać, państwa bagaż niewątpliwie znajdzie się za kilka minut”, usłyszeliśmy „proszę wypełnić te formularze, bagaż będzie dostarczony może za 1, 2 lub 3 doby”. Najwięcej zimnej krwi zachował Aaron (łatwiej być spokojnym, gdy bagaż jest na miejscu), który bardzo pomógł zrozpaczonej czwórce zachować równowagę. Aaronie – jesteś super!
Tel Awiw, świt, cieplutko. Pan Shmulik Lahar odebrał nas z lotniska i zawiózł do szkoły, gdzie wicedyrektor zaprosił cała ekipę do pokoju nauczycielskiego, zaproponował wszystkim kawę lub herbatę. Uczniom izraelskim nie wolno opuszczać lekcji z powodu wymiany międzynarodowej, więc musieli uczestniczyć w lekcjach, a my z panem Shmulikiem poszliśmy na krótki spacer po okolicy. Po drodze pan Shmulik zwracał uwagę na ciekawostki architektoniczne i egzotyczna roślinność, ale nasze zmęczenie powodowało, że trudno nam było wydobyć z siebie zachwyt. Około południa wróciliśmy do szkoły, skąd Izraelczycy zabrali naszych do domu. Wszyscy marzyli o jednym - spaaaaać!!! Wspomniana wyżej „czwórka bezbagażowa” miała oczywiście jeszcze jedno marzenie : „ bagażu, wróć!” Co działo się po południu i wieczorową porą – każdy uczestnik opowie indywidualnie po powrocie.
Urszula Iwaszczuk
