W czwartkowe południe zanurzyli się w chłodnym wnętrzu kościańskiego kościoła farnego i oddali się naukowej kontemplacji jego wspaniałych artefaktów. Podzieleni wcześniej na 2 – 3 osobowe zespoły młodzi przewodnicy otrzymali zadanie przygotowania atrakcyjnej prezentacji wybranego przez siebie zabytku. I tak słuchacze poznali charakterystykę inżynieryjną budowli, rodzaje zastosowanych sklepień i szczegółowe wymiary budowli, łącznie z domniemaną wysokością nieistnejącej dziś wieży, dowiedzieli się o kulisach budowy ołtarza głównego i symbolice jego poszczegółnych kwater (ulubione słowo Wojtka Kapusty). Z zapartym tchem wysłuchali historii powstania nagrobka rodziny Opalińskich, niezwykle podobnego do nagrobków ostatnich Jagiellonów z Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu i dzieje nieco mniej spektakularnego, ale też przyciągającego uwagę nagrobka rodziny Orzelskich. Przyjrzeli się gruntownie ambonie i belce tęczowej, uświadamiając sobie, że ta kościańska ma 5 figur, a nie zwyczajowe 3. Pochylyli się nad zagadkową historią poźnogotyckiego tryptyku, zastanawiając się – czy naprawdę Jan III Sobieski zabrał go – jako ołtarz polowy – na wyprawę wiedeńską ? Zwrócili uwagę na leżący na uboczu, lecz przepiękny Ołtarz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – miejsce stałej pociechy duchowej dla wierzących. Szkoda tylko, że zabrakło czasu na cudownie brzmiące organy i unikatowy w skali kraju ołtarz Świętej Anny z figurą Świętej Anny Samotrzeć, ale pozostał apetyt na jeszcze jedną wizytę, tym bardziej, że zaangażowanie, skala poszukiwań merytorycznych
i zastosowanie rozmaitych strategii narracyjnych budzą głębokie uznanie. Brawo Wy – II F.
Janusz Grupiński
zdjęcia Wojciech Kapusta
