"Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie" - taki napis widnieje nad bramą Piekieł w "Boskiej Komedii" Dantego. Do stworzenia poematu włoskiego autora zmotywowały dwa pragnienia: upamiętnienie miłości do zmarłej Beatrycze oraz przestrzeżenie ludzkości przed podążaniem drogą występku. 14 lutego uczniowie Kolberga mieli wrażenie, że znajdują się przed wejściem do dziewięciu kręgów piekielnych, ale poznawane Piekło było bardzo przyziemne, bo w Areszcie Śledczym przy ulicy Młyńskiej, żartobliwie nazywanej "najdłuższą ulicą miasta". Weszliśmy do niego w czwartek (po odpowiednim sprawdzeniu), gdyż zgłosiliśmy udział w programie profilaktycznym „Głos zza krat” adresowanym do młodzieży, który umożliwił nam poznanie warunków panujących w wyżej wymienionym więzieniu. Odbyliśmy spotkanie z panią kierownik, absolwentką Kolberga, panią Jadwigą Janowicz-Nowak oraz więziennym psychologiem i wychowawcą, którzy podzielili się spostrzeżeniami na temat swojej pracy. Na rozmowę zgodził się także jeden z osadzonych za przestępstwa narkotykowe recydywistów, którego kara dobiega końca. Mówił o terapiach, programach, ale przede wszystkim o chęci zmiany życia dla siebie, dla rodziny. Przestrzegał na przed życiem, jakie prowadził.
Gdy spotkanie dobiegło końca, zostaliśmy oprowadzeni po więziennych korytarzach. Oprócz tego otrzymaliśmy możliwość zajrzenia do dziesięcioosobowej celi, by przekonać się, jak wygląda codzienne otoczenie więźniów. Ostatnim odwiedzonym przez nas punktem był więzienny szpital. Cały czas naszego bezpieczeństwa strzegli pracownicy aresztu.
Drugim punktem naszego pobytu w Poznaniu było obejrzenie musicalu „Rodzina Addamsów” w Teatrze Muzycznym. Musical nie zawiódł naszych oczekiwań. Przy wspaniałej muzyce, pięknej scenografii i wysmakowanych kostiumach, a także zabawnych i uczących dialogach, świetnie się bawiliśmy, mimo iż przedstawienie trwało 3 godziny. Każdy w tym spektaklu znajdzie coś dla siebie. Nas głownie interesowały perypetie zakochanej pary. Niesamowite okazały się sceny tańca, które zdaniem aktorów, wymagają dużych umiejętności. Po barwnym występie, mogliśmy spotkać się z aktorami tejże produkcji i przez 10 minut zadawać pytania m. in.: Rafałowi Elisowi odtwórcy roli Gomeza, artystom odtwarzającym role Mortici, Lukasa oraz Zofii grającej ducha z lat 20. Mogliśmy dowiedzieć się o pracy i trudach aktorów przy poszczególnych scenach.
Czwartkowy wyjazd obfitował w różne emocje. Najpierw było przerażenie i niepokój, później radość i zabawa. Obydwa zdarzenia kształcące i dające nadzieję na trwałość uczuć. Może w przypadku pana Krzysztofa-recydywisty Dante nie miał racji.
Za organizację i opiekę podczas wycieczki bardzo dziękujemy prof. Róży Tomczak i prof. Dorocie Motale.
